Fotoreeks deel 1 met dank aan Joris

http://www.youtube.com/watch?v=0gVa8X5ha8k&feature=share

nog meer verhalen en foto's:

blog van Paul en Jelle

http://www.bloggen.be/Paul_en_Jelle/

blog van Jasper en Roel

http://touareg-trail2011.blogspot.com/

Dagverloop

Elke avond na het eten krijgen we een briefing van Gert. We krijgen dan uitleg over de route van de volgende dag. Het jump team reist 1dag vooruit en bekijkt of alles onderweg ok is. Als we een grensovergang doen proberen ze het een en ander te regelen om alles vlotter te laten verlopen aan die grens. Niet dat dit altijd lukt maar daarover meer in een ander verslag.  Het jump team geeft aan Gert door waar er moeilijkheden kunnen verwacht worden.
we krijgen dan coördinaten die we in onze gps inbrengen - als het lukt tenminste.

We vertrekken meestal vrij vroeg: tussen 8 en 9 uur maar 7 u kan soms ook; afhankelijk van de route die we voor de boeg hebben. Uitslapen is er dus niet bij. De zon is op rond 6u dus daar kunnen we elke dag van genieten en dat doen we dus ook. We waren al op prachtige locaties: de boabab bomen, het meer met de Hippo's en vandaag een prachtige plek aan het olifanten park. Bij het ontbijt krijgen we een soort Frans brood met kaas, hesp en iets zoet. Wij profiteren ervan om onze drinkbussen te vullen met thee: lauwe thee is lekkerder dan lauw water. Want er moet veel gedronken worden onderweg door de grote hitte. Iets waar zelfs ik geen probleem mee heb.

plaatselijke kok

Water kopen we onderweg, meestal in plastiek flessen, als we die niet vinden kopen we water in plastiek zakjes. In  ons team van 6 wagens zijn er 2 met een koelbox, een ongekende luxe. Onderweg vinden we soms koud bier en koude cola. Als we veel geluk hebben vinden we zelfs ijs voor de koelbox. 's middags eten we onderweg fruit of brood en een enkele keer zijn we iets gaan eten in een restaurantje.



 Een spektakel op zich maar het eten was lekker.

De eerste dagen rijden we in een team van 6 wagens. De Plattinnekes: Linda en Filip, Ellen en Koen en Sveja en Dirk, Paul en Jelle, Chris en Daisy en wij. We hebben een sterk team met verschillende mekaniekers die er echt heel veel van kennen. Bij de kleinste pech wordt er onder de motorkap gesleuteld en gediscussieerd. We hadden al: verschillende platten banden, afgebroken motorsteunen en gisteren hadden Sveja en Dirk een kapotte voorruit. Ze reden gisteren en vandaag dus zonder ruit, erg stoffig dus. Maar vandaag is er door een plaatselijke neger een andere voorruit gebracht en dat wordt er nu ingezet. Morgen kunnen ze dus zonder skibril verder reizen. Maar ook met ruit blijft het een zeer stoffige boel. Onze wagens lijken wel zandbakjes, alles onder rood stof. We doen zelfs niet meer de moeite om de rode kleur uit onze kleren te krijgen.
Als we aankomen na een dag rijden zien we er roodbruin en erg bezweet uit. Niks is heerlijker dan een frisse douche.
Er zijn 3 soorten kampement: hotel, camping of bivak en het laatste is eigenlijk dikwijls het beste. We missen dan wel de douche en een toilet maar een schup en een bidon water zijn dan onze badkamer. De hotels kunnen erg varieëren, bij het ergste hotel leken de kamers meer op gevangeniscellen, maar er was wel een ventilator en we hebben er goed geslapen. Bij ons eerste hotel  sliepen we per koppel in een mooie hut met airco en badkamer. Vandaag slapen we in een vierpersoonskamer en het ziet er best gezellig uit.
Het zwembad is maar voor een klein deel gevuld maar het was dolle pret na weer een dagje hard zweten. Maar meestal slapen we in onze eigen tent in een of ander weiland of zandvlakte.
Als we op onze eindbestemming aankomen zettten we onze tent op en is er tijd om bij te praten over de voorbije dag. Ondertusssen zijn de mensen van de catering volop bezig met de voorbereiding van ons avondeten. Wat een luxe om niet voor het eten en koken te moeten zorgen.

enkele foto's

 zwaar vervoer in Senegal

 mooi beeld in tuin: Le lac Rose, onze eerste overnachtingsplek

 vroege ochtend: Le Lac Rose

De watervallen in Mali, zware tocht maar zeker de moeite!

Stof, zand en vuil maar voor de rest alles prima!

vrouwen met prachtige kleuren. Zoek de voetjes van de baby!

Slachtveld

Een bus steekt ons, een karavaan van 6 geitjes voorbij en raast verder over de asfaltweg.

Even later, grote ravage: de bus heeft 5 koeien aangereden! Waarschijnlijk stond de vrij grote kudde langs de kant van de weg klaar om over te steken. De bus is beschadigd maar er vallen geen gewonden. Voor 5 koeien is het fataal. 1 koe ligt onder de bus. Van overal komen mannen aangelopen en de kadavers worden van de weg geruimd.

We slikken even en zetten onze weg verder, één zo'n koe tegen één geitje dat zou niet goed komen...

Kamperen op schoolplein

Togo: Campement aan school

Vandaag moeten we voor ons eigen overnachtingsplaats zorgen. Paul en Jelle willen graag een hotel maar wij kiezen voor een kampeerplek. We rijden een plein voor een school op en vragen daar naar de 'chef'. Een meisje leidt ons naar het dorp vlakbij en stelt voor om een kamer te huren. We maken haar met enige moeite duidelijk dat we tevreden zijn met het grasveld voor de school. Het is ok we mogen daar zonder probleem onze tent opzetten. We laden ons geitje uit om onze tent op te zetten en iets te koken. Ondertussen stroomt het volk toe, in geen tijd staan ongeveer 50 kinderen en jongeren rondom ons en bekritiseren met veel lawaai elke beweging die wij doen. Als we onze 'kookbak' openen wordt het muisstil om dan even later weer volop commentaar te geven. Ik moet nu en dan de rij kinderen achteruit duwen want ze staan letterlijk tegen ons aan. We zijn voor hen het evenement van de dag. Het is een erg vreemde ervaring maar ik bedenk dat wij hen nu al een paar dagen aan het bekijken zijn en dus stoor ik me niet te erg aan hun gedrag. Ze blijven er al bij al vrij rustig bij. Na het eten worden enkele kinderen door een grote zus opgehaald en tegen hun zin mee naar huis gestuurd. Het is stikdonder en wij willen ons graag wat wassen. Een vijftal jongens vind het blijkbaar nog erg gezellig en ze installeren zich rustig in onze buurt. Ondertussen Basalt aan het betasten en bediscussiëren. Eén van de jongens veegt met z'n hemd onze auto schoon. Ook de banden worden betast en besproken. Ze zien bananen in onze auto liggen en vragen of ze er een krijgen. We geven de ganse tros en vragen om ons dan aub alleen te laten. Ze zijn heel blij met de bananen en verdwijnen even later. Tijd voor een deugddoende campdouche en even later duiken we onze tent in. 's morgens vertrekken we van zodra we wakker zijn en zoeken een rustig plekje om te ontbijten.

Onze GPS

Elke wagen is voorzien van een gps. Dit is een heel klein beetje te vergelijken met een gewone gps. Voor elke dag zit een nieuwe 'track' ingesteld die we moeten volgen. Je krijgt een lijn op het scherm met de richting die je moet volgen.
straten en wegen staan niet aangegeven. Je moet dus een route zoeken die zo dicht mogelijk bij deze lijn loopt. Soms is dit duidelijk soms helemaal niet. Na enkele dagen lukt het ons prima om met dit type gps te werken. Maar op dag 4 doet onze Gps het plots niet meer en dit valt tegen. We moeten er dus voor zorgen onze voorgangers goed in het oog te houden om de juiste route aan te houden. In plaats van de lijn op onze Gps te volgen rijden we nu de stofwolken achterna. Op de gps staan bij de opgegeven tracks ook bijzonderheden vermeld zoals oa plaatsen waar kan tanken maar ook 'dangers'. Dit zijn plekken waar je extra voorzichtig moet zijn: zware putten, stenen, onderbroken wegen en zo meer.

Africaanse wegen

Iets over de Africaanse wegen
de meeste wegen die wij berijden zijn verharde wegen soms graffel soms gewoon verharde aarde. Maar de gevaarlijkste wegen zijn de asfaltwegen.
deze lijken heel goed maar ze zijn erg verradelijk.
bij sommige wegen moet je constant slalommen om kleine tot heel grote putten te vermijden.Het is ook mogelijk dat er plots een stuk asfalt ontbreekt.
als je dan met verschillende auto's achter elkaar rijdt moet je dus afstand genoeg houden en uitkijken wat uw voorrijder doet. Je kan moeilijk inschatten hoe diep de putten zijn ze gaan van niks tot zo'n 40 cm diep.Een ander groot gevaar zijn de dieren die plots uit de bosjes te voorschijn komen: geiten, koeien of een verloren schaap. In een dorp kwam Jelle bijna in aanraking met een varken.
Nog andere obstakels zijn de vrachtwagens die in panne staan: ofwel ligt er iemand onder voor de reparatie, ofwel zit hij ervoor met een koffietje of de camion staat er al een hele tijd en blijft er waarschijnlijk nog lang. Een goed systeem  dat hier gebruikt wordt om aan te geven dat er een obstakel staat is het leggen van takken op de weg over een afstand van 5O meter. Aan de 'versheid' van de takken zie je of de camion er al lang staat of niet.
Bij andere wegen is het probleem het stof. Sommige zandsoorten stuiven heel hard op, andere dan weer niet. Soms rijden we door stofwolken te vergelijken met een dikke mist waarbij je gewoon niks meer ziet. Als we in de buurt van een dorp komen proberen we zo weinig moegelijk stof te laten opwaaien maar hoe dan ook staan de bewoners, vooral kinderen en vrouwen ons vriendelijk toe te wuiven.We rijden met open dak en zitten dus helemaal me onder het stof, een stofmasker en bril helpen wel iets maar een sjaal geeft iets meer comfort. Regellmatig de ruitenwissers opzetten en niet vergeten je brilglazen nu en dan stofvrij wrijven is niet overbodig.
Op de off road pistes zijn er nu en dan erg zware stukken parcour waar je serieuze toeren moet uithhalen om er je wagen zonder brokken over te krijgen. Hier kruipen de geitjes een voor een naar boven. 
Gelukkig sta je er niet alleen voor op deze plekken: omstaanders moedigen aan, geven instructies, duwen en feliciteren je als het gelukt is.
de mecaniekers staan hier paraat om desnoods direct te vijzen of onderdelen te vervangen. Iedereen helpt elkaar, dit zijn de regels van het spel.

Van Dakar naar Baoabab kamp

vrijdag 11 nov
boabab kamp

aankomst in Dakar.
de vliegrit is vlot verlopen.
Dakar is donker, vochtig, warm en er hangt een vieze stank.
de mensen van de organisatie staan ons op te wachten. Een frisse pint smaakt en de bagage wordt ingeladen in de camion.
dan vertrekken we in open camions richting hotel. We krijgen goed nieuws: de geitjes staan ons op te wachten aan het hotel dat wil dus zeggen dat we van een helse rit door Dakar bespaart zijn.
Onze slaapkamer is een pittoresk hutje met alle confort: bed, douche, wc en zelf airco. Later blijkt dat ons bed te vergelijken is met een filter, een serieuze put dus.
Deze voormiddag krijgen we tijd om de geitjes vertrekkensklaar te maken en dan begint de tocht eindelijk echt.
We krijgen op onze Gps de tracks voor de volgende dagen. Nu maar hopen dat het ons lukt: de lijn volgen zonder een echte route te zien. Maar het lukt! We komen door dorpjes met veel joelende kinderen.
 We durven niet te stoppen want we vrezen dat de kinderen niet meer weg te krijgen zijn. Opvallend zijn de prachtige kleden van de vrouwen. De weg is gevarieerd: soms asfalt, veel zand, prachtige boabab bomen.
Na enkele uren komen we aan op de plaats waar we eten en overnachten: in de buurt van prachtige boabab bomen.
Tentjes worden opgezet en we genieten van een rustig windje en een mooie avond.
Volle maan tussen de Boabab bomen en staks een prachtigen zonsopgang tussen dezelfde bomen want morgenvroeg vertrekken we heel vroeg.