maandag 28 november 2011

Elke avond na het eten krijgen we een briefing van Gert. We krijgen dan uitleg over de route van de volgende dag. Het jump team reist 1dag vooruit en bekijkt of alles onderweg ok is. Als we een grensovergang doen proberen ze het een en ander te regelen om alles vlotter te laten verlopen aan die grens. Niet dat dit altijd lukt maar daarover meer in een ander verslag. Het jump team geeft aan Gert door waar er moeilijkheden kunnen verwacht worden.
we krijgen dan coördinaten die we in onze gps inbrengen - als het lukt tenminste.

We vertrekken meestal vrij vroeg: tussen 8 en 9 uur maar 7 u kan soms ook; afhankelijk van de route die we voor de boeg hebben. Uitslapen is er dus niet bij. De zon is op rond 6u dus daar kunnen we elke dag van genieten en dat doen we dus ook. We waren al op prachtige locaties: de boabab bomen, het meer met de Hippo's en vandaag een prachtige plek aan het olifanten park. Bij het ontbijt krijgen we een soort Frans brood met kaas, hesp en iets zoet. Wij profiteren ervan om onze drinkbussen te vullen met thee: lauwe thee is lekkerder dan lauw water. Want er moet veel gedronken worden onderweg door de grote hitte. Iets waar zelfs ik geen probleem mee heb.

plaatselijke kok

Water kopen we onderweg, meestal in plastiek flessen, als we die niet vinden kopen we water in plastiek zakjes. In ons team van 6 wagens zijn er 2 met een koelbox, een ongekende luxe. Onderweg vinden we soms koud bier en koude cola. Als we veel geluk hebben vinden we zelfs ijs voor de koelbox. 's middags eten we onderweg fruit of brood en een enkele keer zijn we iets gaan eten in een restaurantje.

Een spektakel op zich maar het eten was lekker.

De eerste dagen rijden we in een team van 6 wagens. De Plattinnekes: Linda en Filip, Ellen en Koen en Sveja en Dirk, Paul en Jelle, Chris en Daisy en wij. We hebben een sterk team met verschillende mekaniekers die er echt heel veel van kennen. Bij de kleinste pech wordt er onder de motorkap gesleuteld en gediscussieerd. We hadden al: verschillende platten banden, afgebroken motorsteunen en gisteren hadden Sveja en Dirk een kapotte voorruit. Ze reden gisteren en vandaag dus zonder ruit, erg stoffig dus. Maar vandaag is er door een plaatselijke neger een andere voorruit gebracht en dat wordt er nu ingezet. Morgen kunnen ze dus zonder skibril verder reizen. Maar ook met ruit blijft het een zeer stoffige boel. Onze wagens lijken wel zandbakjes, alles onder rood stof. We doen zelfs niet meer de moeite om de rode kleur uit onze kleren te krijgen.

Als we aankomen na een dag rijden zien we er roodbruin en erg bezweet uit. Niks is heerlijker dan een frisse douche.
Er zijn 3 soorten kampement: hotel, camping of bivak en het laatste is eigenlijk dikwijls het beste. We missen dan wel de douche en een toilet maar een schup en een bidon water zijn dan onze badkamer. De hotels kunnen erg varieëren, bij het ergste hotel leken de kamers meer op gevangeniscellen, maar er was wel een ventilator en we hebben er goed geslapen. Bij ons eerste hotel sliepen we per koppel in een mooie hut met airco en badkamer. Vandaag slapen we in een vierpersoonskamer en het ziet er best gezellig uit.

Het zwembad is maar voor een klein deel gevuld maar het was dolle pret na weer een dagje hard zweten. Maar meestal slapen we in onze eigen tent in een of ander weiland of zandvlakte.
Als we op onze eindbestemming aankomen zettten we onze tent op en is er tijd om bij te praten over de voorbije dag. Ondertusssen zijn de mensen van de catering volop bezig met de voorbereiding van ons avondeten. Wat een luxe om niet voor het eten en koken te moeten zorgen.

zondag 27 november 2011

enkele foto's

zwaar vervoer in Senegal

mooi beeld in tuin: Le lac Rose, onze eerste overnachtingsplek

vroege ochtend: Le Lac Rose

De watervallen in Mali, zware tocht maar zeker de moeite!

Stof, zand en vuil maar voor de rest alles prima!

vrouwen met prachtige kleuren. Zoek de voetjes van de baby!

Slachtveld

Een bus steekt ons, een karavaan van 6 geitjes voorbij en raast verder over de asfaltweg.

Even later, grote ravage: de bus heeft 5 koeien aangereden! Waarschijnlijk stond de vrij grote kudde langs de kant van de weg klaar om over te steken. De bus is beschadigd maar er vallen geen gewonden. Voor 5 koeien is het fataal. 1 koe ligt onder de bus. Van overal komen mannen aangelopen en de kadavers worden van de weg geruimd.

We slikken even en zetten onze weg verder, één zo'n koe tegen één geitje dat zou niet goed komen...

Kamperen op schoolplein

Togo: Campement aan school

Vandaag moeten we voor ons eigen overnachtingsplaats zorgen. Paul en Jelle willen graag een hotel maar wij kiezen voor een kampeerplek. We rijden een plein voor een school op en vragen daar naar de 'chef'. Een meisje leidt ons naar het dorp vlakbij en stelt voor om een kamer te huren. We maken haar met enige moeite duidelijk dat we tevreden zijn met het grasveld voor de school. Het is ok we mogen daar zonder probleem onze tent opzetten. We laden ons geitje uit om onze tent op te zetten en iets te koken. Ondertussen stroomt het volk toe, in geen tijd staan ongeveer 50 kinderen en jongeren rondom ons en bekritiseren met veel lawaai elke beweging die wij doen. Als we onze 'kookbak' openen wordt het muisstil om dan even later weer volop commentaar te geven. Ik moet nu en dan de rij kinderen achteruit duwen want ze staan letterlijk tegen ons aan. We zijn voor hen het evenement van de dag. Het is een erg vreemde ervaring maar ik bedenk dat wij hen nu al een paar dagen aan het bekijken zijn en dus stoor ik me niet te erg aan hun gedrag. Ze blijven er al bij al vrij rustig bij. Na het eten worden enkele kinderen door een grote zus opgehaald en tegen hun zin mee naar huis gestuurd. Het is stikdonder en wij willen ons graag wat wassen. Een vijftal jongens vind het blijkbaar nog erg gezellig en ze installeren zich rustig in onze buurt. Ondertussen Basalt aan het betasten en bediscussiëren. Eén van de jongens veegt met z'n hemd onze auto schoon. Ook de banden worden betast en besproken. Ze zien bananen in onze auto liggen en vragen of ze er een krijgen. We geven de ganse tros en vragen om ons dan aub alleen te laten. Ze zijn heel blij met de bananen en verdwijnen even later. Tijd voor een deugddoende campdouche en even later duiken we onze tent in. 's morgens vertrekken we van zodra we wakker zijn en zoeken een rustig plekje om te ontbijten.

woensdag 16 november 2011

Onze GPS

Elke wagen is voorzien van een gps. Dit is een heel klein beetje te vergelijken met een gewone gps. Voor elke dag zit een nieuwe 'track' ingesteld die we moeten volgen. Je krijgt een lijn op het scherm met de richting die je moet volgen.
straten en wegen staan niet aangegeven. Je moet dus een route zoeken die zo dicht mogelijk bij deze lijn loopt. Soms is dit duidelijk soms helemaal niet. Na enkele dagen lukt het ons prima om met dit type gps te werken. Maar op dag 4 doet onze Gps het plots niet meer en dit valt tegen. We moeten er dus voor zorgen onze voorgangers goed in het oog te houden om de juiste route aan te houden. In plaats van de lijn op onze Gps te volgen rijden we nu de stofwolken achterna. Op de gps staan bij de opgegeven tracks ook bijzonderheden vermeld zoals oa plaatsen waar kan tanken maar ook 'dangers'. Dit zijn plekken waar je extra voorzichtig moet zijn: zware putten, stenen, onderbroken wegen en zo meer.

dinsdag 15 november 2011

Africaanse wegen

Iets over de Africaanse wegen
de meeste wegen die wij berijden zijn verharde wegen soms graffel soms gewoon verharde aarde. Maar de gevaarlijkste wegen zijn de asfaltwegen.
deze lijken heel goed maar ze zijn erg verradelijk.
bij sommige wegen moet je constant slalommen om kleine tot heel grote putten te vermijden.Het is ook mogelijk dat er plots een stuk asfalt ontbreekt.
als je dan met verschillende auto's achter elkaar rijdt moet je dus afstand genoeg houden en uitkijken wat uw voorrijder doet. Je kan moeilijk inschatten hoe diep de putten zijn ze gaan van niks tot zo'n 40 cm diep.Een ander groot gevaar zijn de dieren die plots uit de bosjes te voorschijn komen: geiten, koeien of een verloren schaap. In een dorp kwam Jelle bijna in aanraking met een varken.
Nog andere obstakels zijn de vrachtwagens die in panne staan: ofwel ligt er iemand onder voor de reparatie, ofwel zit hij ervoor met een koffietje of de camion staat er al een hele tijd en blijft er waarschijnlijk nog lang. Een goed systeem dat hier gebruikt wordt om aan te geven dat er een obstakel staat is het leggen van takken op de weg over een afstand van 5O meter. Aan de 'versheid' van de takken zie je of de camion er al lang staat of niet.
Bij andere wegen is het probleem het stof. Sommige zandsoorten stuiven heel hard op, andere dan weer niet. Soms rijden we door stofwolken te vergelijken met een dikke mist waarbij je gewoon niks meer ziet. Als we in de buurt van een dorp komen proberen we zo weinig moegelijk stof te laten opwaaien maar hoe dan ook staan de bewoners, vooral kinderen en vrouwen ons vriendelijk toe te wuiven.We rijden met open dak en zitten dus helemaal me onder het stof, een stofmasker en bril helpen wel iets maar een sjaal geeft iets meer comfort. Regellmatig de ruitenwissers opzetten en niet vergeten je brilglazen nu en dan stofvrij wrijven is niet overbodig.
Op de off road pistes zijn er nu en dan erg zware stukken parcour waar je serieuze toeren moet uithhalen om er je wagen zonder brokken over te krijgen. Hier kruipen de geitjes een voor een naar boven.
Gelukkig sta je er niet alleen voor op deze plekken: omstaanders moedigen aan, geven instructies, duwen en feliciteren je als het gelukt is.
de mecaniekers staan hier paraat om desnoods direct te vijzen of onderdelen te vervangen. Iedereen helpt elkaar, dit zijn de regels van het spel.

zondag 13 november 2011

Van Dakar naar Baoabab kamp

vrijdag 11 nov
boabab kamp

aankomst in Dakar.
de vliegrit is vlot verlopen.
Dakar is donker, vochtig, warm en er hangt een vieze stank.
de mensen van de organisatie staan ons op te wachten. Een frisse pint smaakt en de bagage wordt ingeladen in de camion.
dan vertrekken we in open camions richting hotel. We krijgen goed nieuws: de geitjes staan ons op te wachten aan het hotel dat wil dus zeggen dat we van een helse rit door Dakar bespaart zijn.
Onze slaapkamer is een pittoresk hutje met alle confort: bed, douche, wc en zelf airco. Later blijkt dat ons bed te vergelijken is met een filter, een serieuze put dus.
Deze voormiddag krijgen we tijd om de geitjes vertrekkensklaar te maken en dan begint de tocht eindelijk echt.
We krijgen op onze Gps de tracks voor de volgende dagen. Nu maar hopen dat het ons lukt: de lijn volgen zonder een echte route te zien. Maar het lukt! We komen door dorpjes met veel joelende kinderen.
We durven niet te stoppen want we vrezen dat de kinderen niet meer weg te krijgen zijn. Opvallend zijn de prachtige kleden van de vrouwen. De weg is gevarieerd: soms asfalt, veel zand, prachtige boabab bomen.
Na enkele uren komen we aan op de plaats waar we eten en overnachten: in de buurt van prachtige boabab bomen.
Tentjes worden opgezet en we genieten van een rustig windje en een mooie avond.
Volle maan tussen de Boabab bomen en staks een prachtigen zonsopgang tussen dezelfde bomen want morgenvroeg vertrekken we heel vroeg.

zaterdag 29 oktober 2011

Persartikel 't Periodiekske Mortsel

Startschot van de Touareg Trail 2011,
meest alternatieve en ludieke rally, werd
gegeven in de haven van Antwerpen
Op zaterdagochtend 15 oktober
vormde er zich op Kaai 1333
van de Antwerpse haven
een vreemd konvooi. Geen
aftandse autowrakken, maar
wel 40 legendarische Citroën
2CV’s kwamen er samen voor
verscheping richting Dakar. Het
was het officiële startschot van
de 7de editie van de Touareg
Trail, een 4000 km lange
avonturenrally waarbij 40 teams
een poging ondernemen om heelhuids, gedurende 2 weken vanuit
Senegal door 5 Afrikaanse landen, via sahel, savanne en jungle
naar het West-Afrikaanse Benin te rijden. Achter het stuur zitten
geen professionele piloten of snelheidsfreaks, wel 80 “gewone
Belgen & Nederlanders” tussen 20 en 70 jaar oud, elk met hun
Citroën 2pk, beter bekend als de geit of de eend.
Een avonturenrally, geen Paris-Dakar
Gert Duson, drijvende kracht
achter de TOUAREG TRAIL,
vertelt: “De Paris-Dakar mag
dan wel de natte droom zijn
voor vele autosportfanaten; voor
de gewone sterveling is het
onhaalbaar.
Astronomisch hoge bedragen,
massa’s ervaring en een grote
mechanische kennis zijn vereist
en dan nog is de kans om te winnen quasi nihil gezien het
grote aantal fabrieksrijders. Ook wie op zoek is naar avontuur
of schoonheid van Afrika, komt bij dergelijke rally’s van een kale
reis terug.
De TOUAREG TRAIL biedt hier hét alternatief. Het wordt een
avonturenrally in zijn puurste vorm.
Hij houdt het midden tussen een Dakar, een Camel Trophy (team
spirit is even belangrijk als de eerste plaats) en Expedition
Robinson. Het is dan ook die originele potpourri van bestaande
concepten die deze rally zo aantrekkelijk maakt.”
Grootste Touareg Trail ooit door nieuwe route
Traditiegetrouw startte de Touareg Trail steeds bij het Afrikamuseum
in Tervuren. De piloten doorkruisten dan op hun weg naar Benin
zowel Sahara als Zwart-Afrika; een afmattende tocht van 9000
km die meer dan 4 weken duurde. Omdat het steeds moeilijker
werd om teams de vinden die 1 maand vrij konden nemen (vaak
geldt de regel: “wie tijd heeft, heeft weinig geld; wie geld heeft,
heeft weinig tijd”), probeerde organisator Gert Duson iets nieuws
uit. Door de duur van de expeditie te herleiden tot 2 weken werd
het voor iedereen een haalbare kaart, zowel qua tijd als qua
budget. Het directe resultaat was een verdubbeling van het aantal
deelnemende “geiten”. Om iedereen z’n zin te geven, komen er
volgend jaar zelfs 2 Touareg Trails: een eerste van Brussel naar
Dakar (door de Sahara), een tweede aansluitend van Dakar naar
Benin (Zwart-Afrika), zodat wie dat wil, ook het volledige traject
Brussel-Benin kan rijden.
De rally voor “Jan-en-alleman”
In tegenstelling tot de grote woestijnrally’s als “Dakar” of de
Rally van de Farao’s, zijn geen van de deelnemers professionele
rallyrijders of beroepsavonturiers. De dokwerker, de jonge
hulpkok, de verpleegster, de gepensioneerde vliegtuigingenieur en
de ontredderde student die op zoek is naar zichzelf, ... Allen zijn
het gewone mensen, elk met hun eigen reden om deel te nemen.
Eén ding hebben ze gemeen: de wil om Afrika op een originele
manier te ontdekken en om deel te nemen aan wat gegarandeerd
het grootste avontuur van hun leven wordt.
Info: gert@touareg-trail.be - www.touareg-trail.be

Voor Walter Léonard en Joke Devriendt uit Mortsel wordt een
droom werkelijkheid.
Je kan hen volgen via http://basaltafrica.blogspot.com.
’t Periodiekske wenst hen een fijne tijd!

donderdag 20 oktober 2011

Wie zijn wij?

Walter Leonard en Joke Devriendt, al ongeveer 30 jaar meestal heel gelukkig samen.

We hebben 3 schatten van kinderen: Wannes, Jasper en Anouk

Walter houdt van:

vijzen aan auto's waar je kan aan vijzen: 2 PK's dus
lekker koken en lekker eten
feestjes
avontuur
zalig warm weer
Joke

Joke houdt van:

avontuur
nieuwe dingen ondernemen
feesten en lekker eten
aperitief
veel vrienden en nog meer vriendinnen
bloemen en kruiden
Walter

zaterdag 15 oktober 2011

15 oktober vertrek 40 2cv's richting Dakar

Op zaterdag 15 oktober zijn Basalt en een 40 tal andere 2cv's klaar gezet voor vertrek per boot naar Senegal. Op 10 november reizen we Basalt, per vliegtuig achterna om onze Touareg trail te beginnen.

Het werd een leuke ontmoeting met vrienden en andere 2cv fanaten.

zondag 9 oktober 2011

De Route

3333 KM doorheen West-Afrika

1. Senegal
Four weeks before the start, our cars will be shipped from Antwerp (B) to the port of Dakar, Senegal’s capital. Participants fly in from all over Europe we’ll all meet up in a nice beach hotel close to the harbor from where we’ll discover the vibrant night life of Youssou N’Dour’s city. Via dusty sahel tracks and savanna and slaloming between majestic baobab trees we head east.
2. Mali
Mali is without doubt one of the most fascinating countries of West-Africa, both from a geographical and cultural point of view, but to discover it, you need to be prepared. We’ll enter the country via the city Kayes and head directly for the magnificent waterfalls of Gouina at the Senegal river. A trip of only 70km but it will take you all day long …
3. Burkina Faso
Via red dusty tracks we’ll cross the “country of friendly people” or in local language “Burkina Faso”. Close to the city of Leo we’ll drive straight through one of the country’s national parks with a nearly 100% guarantee to see a lot of wildlife. Be careful here: male elephants don’t like 2CV’s and sometimes chase them. (the full story will be told by the campfire in the nearby safari lodge).
4. Togo
For the border onwards we change our course from east to south and penetrate into the heart of Togo, a small country famous for the terrible state of its roads. The climate here becomes more humid every day since we’re entering the tropics. Dense vegetation and jungle, combined with beautiful mountains, make Togo one of the top-destinations of this expedition.
5. Benin
Benin is our traditional final destination. The country of voodoo, bush tracks of red earth, white sandy beaches, coconut palm trees, a hot turquoise ocean and so much more.

Wat is het plan?

Op vrijdag 11 november 2011 vertrekken 30 legendarische Citroën 2CV's voor de 7de keer op avontuur. Hun opdracht? Een 2 weken durende rally/raid van 3333 km dwars door West-Afrika door sahel, savanne en jungles van Senegal, Mali, Burkina Faso, Togo en Benin. De start wordt deze keer niet gegeven in Brussel, maar wel in de Senegalese hoofdstad Dakar. De eindstreep is traditioneel het parelwitte, met kokospalmen bedekte, zandstrand van Grand-Popo in Benin, bij een warme azuurblauwe oceaan.

Aan het stuur zitten zoals steeds geen professionele fabrieksrijders, geen Paris-Dakar piloten of race freaks, maar gewone mensen die 1 ding gemeen hebben: een passie voor de Citroën 2CV en voor avontuur in zijn puurste vorm!
Snelheid in deze rally niet centraal. De competitie bestaat uit tal van opdrachten en raadsels die onderweg dienen opgelost te worden met de bedoeling de doorkruiste landen te leren kennen op vlak van natuurschoon, maar ook op vlak van cultuur, geschiedenis. Centraal staan avontuur, cultuur, teamspirit en 200% fun.

Al enkele jaren is Walter aan het werken aan 'een Geitje'. Zijn eerste Geitje is ondertussen de trouwe vriend van Jasper geworden. Jasper heeft al heel mooie reizen gedaan met zijn 'Geitje'

Basalt was het volgend project. Onlangs vroeg iemand me hoe oud die 2cv nu is. Tja, da's nogal moeilijk, welk stuk bedoel je juist?

Karkas werd ergens in de Limburg gevonden in 2007
chassis is nieuw
motor werd vervangen tijdens onze reis Spanje Portugal 2010, na een panne vonden we een 2cv motor op een autokerkhof
de versnellingsbak werd uit een Ami 8 gevezen ergens in Lodéve (FR)
stoelen komen uit zelfde Ami 8